نقطه

بسم الله الرحمن الرحیم

جامع اسماء الله در .

عالم هستی ، هستی می گیرد از وجود یک نقطه .

نقطه ای که خورشید و ماه و ستارگان ، با وجود آن می افتند بر صفحه ی آسمان ، دریا در مقابلش به سجده می افتد و سر از سجده بر نمی دارد مگر به شوق دیدن او .

چشمه های جوشان از دل این نقطه جریان می یابند ، خورشید هم تا ، بنده ی او شده است تابنده شده .

این همان نقطه ای است که عمود بر زمین می ایستد و از عظمت وجودش ، عرش به لرزه در می آید ، نقطه ای بی انتها تر از ... ،  نقطه ای به وسعت بی انتهای ابدیت .

باطن قرآن ، جای میگیرد در آن و

او همان باطن پرعظمت قرآن است.

نقطه ای که سخن می گوید و از کلام حیات بخش اوست اگر هستی  تا کنون ، نیست نشده. و او سر آغاز و مبداء هستی و منتهای بی انتهای قطار جانهاست .

مایه ی صعود بشر و پر پرواز انسانیت را از کلام همنشین قلب این نقطه می توان شناخت؛ حضرت محمد صلی الله علیه و آله می فرمایند:تمام قرآن در سوره ی حمد است تمام سوره ی حمد در بسم الله الرحمن الرحیم، تمام بسم الله الرحمن الرحیم در بِ  بسم الله الرحمن الرحیم و بِ بسم الله الرحمن الرحیم در نقطه ی آن است ونقطه ی آن حضرت علی علیه السلام هستند . 

و این چنین می توان پی برد به فرمول وجود امام:

وجود امام را  کنارهم چیدنِ باطن تک تک واژه های قرآن می سازد.

پس   باطن امام = باطن قرآن

و این نقطه ، همان مقصد پرواز گنجشگکان است

نقطه ی آغاز بشر و نقطه ی کمال انسانیت  وجود اوست 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

و ما در انتظار چهاردهمین .

ای مردمان ، بیایید سوار سرسره ی این نقطه شوید که رو به آسمان می برد ، رو به سوی او .

بیایید که این نقطه برای ظهور ، در انتظار لبیک شما ، سرسره سواران است ، سرسره سواران ، انتهای این سرسره ی صعودی ، آغوش پدر است.

بیایید که پدر منتظر است.

                                                               .....

                                                     نوشته شده در1394/2/13