بسم الله الرحمن الرحیم
" وتو ای دلباخته ی کوی حسین علیه السلام گمان مبر که عاشورا روزی است در میان روزها و کربلا شهری است در میان شهر ها" ، عاشورا و کربلا رایت حضرت حق است که از ارض سفلی تا عرش اعلی فریاد ولایت سر می دهد.. و کجایند حسینیان که نوای هل من ناصر ینصرنی حسین علیه السلام را که در سراسر زمان طنین انداخته و زمین را به لرزه در آورده لبیک گویند و بر همگان بنمایند که اینجا کربلاست و عاشورا در جریان ..
هر آنکه بینگارد که تا سال 61 هجری و حضور در خیل امام حسین علیه السلام ، زمان ، حجاب گشته و عاشورا محجوب زبان بربندد و هشیار باشد که یزیدیان نیز چنین بوده اند و نه فقط یزیدیان سال 61 هجری بلکه تمام آنانکه مبنای زندگی شان جز بر پایه ی ولایت است در خیل شیاطینی اند که در لباس انس ظاهر گشته و بر اصل وجود خویش ـ که امام است ـ شمشیر کشیده اند ، پس ای اهل عالم گوش بسپارید به نغمه ی یومُ العاشورا و ارضٌ کربلا .. می شنوید ؟! تمام هستی بر این اصل (ولایت) اذعان دارند و این انسان همچنان از ولایت غائب است و این نغمه ی مصداق اتمّ ولایت ، حضرت ثارالله است که در گوش جان ها منادی توحید گشته و عالمیان را از ما سوا الله غائب می کند و تبیین می کند که قیام عاشورا و بر جان خریدن آن مصائب عظمی تنها برای اقامه ی ولایت الله بوده و بس.
